Ik vond het vreemd dat de families met de naam Rikmanspoel, in de tijd dat ik nog in Albergen (gemeente Tubbergen) woonde, onderling geen familie van elkaar waren. ’Och ja’, zei mijn vader als ik hem daar naar vroeg, ‘misschien heel ver weg’. Hij herinnerde zich dat hij nog wel familie in Amsterdam had. En dat verbaasde mij want we stuurden daar immers geen nieuwjaarskaarten naar toe. De families Rikmanspoel woonden in Albergen op de erven ‘Blokman’, ‘Overesch’ en ‘Schoomaker’. Daarnaast waren er nog een tweetal boerenerven waar de naam Rikmanspoel in voorkwam. Het erf ‘Fleer-Rikkenspool’ en het erf ‘Dulder-Rikkenspool’”. Hoewel deze twee erven buiten de vroegere markegrenzen van Albergen lagen, waren ze beiden wel op het dorp Albergen georiënteerd. Ondermeer vanwege hun binding met de St. Pancratiuskerk en lagere school in Albergen. Toen ik stopte met werken werd mij gezegd dat ik nu niet meer vooruit hoefde te denken maar kon terug kijken naar het verleden. Het leek me wel interessant om het familieverleden dan maar als eerste op te pakken. Bij mijn eerste stap als genealoog werd ik in het gemeentearchief van Tubbergen wegwijs gemaakt door een medewerker. In mijn enthousiasme schreef ik alles op waar de naam Rikmanspoel in voor kwam. Toen ik ’s middags weer thuis kwam, kon ik mijn vrouw zeggen dat alle Rikmanspoels familie van elkaar waren. Ik was besmet met het genealogievirus; een veel voorkomende gezonde kwaal bij mensen die met hun stamboom bezig zijn. Al zoekende kwam ik er achter dat de familienamen Rikmanspoel, Rickmanspoel, Oude Rikmanspoel en Rikmenspoel hun wortels hebben liggen in de directe omgeving van het knooppunt van de marken Albergen, Fleringen en Dulder. Daar lagen en liggen nog steeds de erven Fleer-Rikkenspool en Dulder-Rikkenspool. Het erf Fleer-Rikkenspool wordt thans bewoond door de 4e generatie van de familie Boswerger, het erf Dulder-Rikkenspool wordt nu door de 3e generatie van de Scholte op Reimer bewoond. Het oudste dat ik terug kon vinden, stond in een boekwerk over oude kastelen en burchten in Twenthe. Daarin staat beschreven dat het erf ‘Rycmerspole in Vlederinge door Bernard en Berthold Rycmerspole en Bernards vrouw Geese en kinderen op 13 februari 1364’, werd verkocht aan Geert van Bevervoorde. Deze Geert van Bevervoorde was leenheer voor de bisschop van Utrecht op het landgoed Weemselo in Albergen.  Van het erf “Dulder-Rikkenspool” heb ik de oudste vermelding gevonden in de inkomsten van het kapittel van St. Pieter in Utrecht in 1477. De tekst was als volgt: ‘ In der buerscap Dulre leget een erve Ricmerspole ghenoempt’. Het erf is dan een gewahrt kote, dat wil zeggen, het had een aandeel in de markegronden van Dulder (zie bladzijde 14). Het is aannemelijk dat het erf in Dulder een afsplitsing is van het erf in Fleringen, van dit laatste erf werd ruim 100 jaar eerder melding gemaakt. Vanaf het jaar 1700 of kort daarvoor, zijn de gegevens die ik van de Rikmanspoels heb gevonden, betrouwbaar. De Rikmanspoels van voor genoemde data zijn moeilijker in een juiste familielijn te plaatsen vanwege het ontbreken van de doopboeken. Ook zijn er geen begraafboeken bij gehouden door de kerken. Dit alles maakt het nagenoeg onmogelijk om verder te zoeken.